مقایسه تأثیر تمرین فرو بردن شکم به داخل و هم‌انقباضی عضلات شکم بر ضخامت عضله عرضی شکمی در زنان جوان مبتلا به کمردرد غیراختصاصی

    سابقه و هدف: افراد مبتلا به کمردرد، دچار کاهش ضخامت عضله عرضی شکمی می‌باشند. هدف از انجام این تحقیق مقایسه تأثیر تمرین فرو بردن شکم به داخل (Abdominal hollowing) و هم‌انقباضی عضلات شکم با هم (Abdominal bracing) بر ضخامت عضله عرضی شکمی در زنان مبتلا به کمردرد غیراختصاصی بود.   مواد و روش‌ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی از نوع کنترل شده تصادفی بود که بر روی 60 زن مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی تکرارشونده (گروه کنترل و آزمایش) انجام گرفت. افراد گروه آزمایش به طور تصادفی در دو گروه مداخله تمرین فرو بردن شکم به داخل و هم‌انقباضی عضلات شکم قرار گرفتند. تمرینات 3 بار در روز با 10 تکرار به مدت 6 هفته انجام شدند. ضخامت عضله عرضی شکمی در سمت راست و چپ قبل و بعد از شش هفته مداخله، به‌وسیله سونوگرافی مورد ارزیابی قرار گرفت. درصد تغییرات نسبت ضخامت عضله عرضی شکمی در حین انقباض محاسبه گردید.   یافته‌ها: نتایج آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه نشان داد که تفاوت آماری معنی‌داری بین میانگین درصد تغییرات نسبت ضخامت عضله عرضی شکمی در حین فرو بردن شکم به داخل و هم‌انقباضی عضلات شکم در دو سمت راست و چپ وجود نداشت (21/0=P).    نتیجه‌گیری: علی‌رغم عدم وجود تفاوت آماری معنی‌دار بین دو تمرین مذکور، میانگین درصد تغییرات نسبت ضخامت عضله عرضی شکمی حین تمرین هم‌انقباضی عضلات شکم بیش‌تر از درصد تغییرات نسبت ضخامت این عضله در حین تمرین فرو بردن شکم به داخل بود، این نکته ممکن است از نظر کاربردی حائز اهمیت باشد